سفرنامه ی باران
باران که بیاید همه عاشق هستندسفرنامه ی باران
باران که بیاید همه عاشق هستندعقل و احساس
لطافت زیبای گل
زیر انگشتهای تشریح می پژمرد
آه که عقل اینها را نمی فهمد.
"دکتر شریعتی"
***
برای من خواندن اینکه شن های ساحل نرم است
کافی نیست.
میخواهم پای برهنه ام
این نرمی را حس کند .
معرفتی که قبل از آن احساسی نباشد
برایم بیهوده است.
"آندره ژید"
آثار صنع
در آثار و رموز طبیعت چنان دقت کن
که گویی جاسوس خداوندی.
"حکیم ویلیام شکسپیر"
***
هر گلی نو که در جهان آید
ما به عشقش هزاردستانیم
تنگ چشمان نظر به میوه کنند
ما تماشاکنان بستانیم
تو به سیمای شخص مینگری
ما در آثار صنع حیرانیم
"سعدی شیرین سخن"
به کوروش چه خواهیم گفت؟
به کوروش چه خواهیم گفت؟
اگر سر بر آرد ز خاک
اگر باز پرسد ز ما
چه شد خاک ایران پاک
چه شد ملک ایران زمین
کجایند مردان این سرزمین
به کوروش چه خواهیم گفت؟
اگر دید و پرسید از حال ما
چه کردید بُرنده شمشیر خوش دستتان
کجایند میران سر مستتان
چه آمد سر خوی ایران پرستی
چه کردید با کیش یزدان پرستی
به شمشیر حق ، نیست دستی
که بر تخت شاهی نشسته است
چرا پشت شیران شکسته است
در ایران زمین شاه ظالم کجاست
هوا خواه آزاد، پس چرا بی صداست
و شور و مستیتان
سواران بی باک ما را چه شد
ستوران چالاک ما را چه شد
چرا مُلک تاراج می شود
جوانمرد محتاج می شود
چرا جشنهامان شد عزا
در آتشکده نیست بانگ دعا
چرا حال ایران زمین نا خوش است
چرا دشمنش اینچنین سر کش است
چرا بوی آزادگی نیست، وای
بگو دشمن میهنم کیست، های
که تا غیرتم باز جوش آورد
ز گورم صدای خروش آورد
به کوروش چه خواهیم گفت؟
اگر سر بر آرد ز خاک
شاعر نیستم
شاعر نیستم
ننوشته ام به کاغذ خطی
قطره ی اشکم را
می دهم دست صبا
می برد سوی سپهر
و خدا از باران می سراید شعری
می نویسد آنرا
روی یک برگ درخت
می نویسم آنرا
پای دیوار بلند قلبت
و تو می پنداری
بچه ای بازیگوش
می سراید شعری
دوست بارانی ام "مهدی"
مدیر بلاگ " رویای زنبورهای وحشی"
الهی
الهی
به زیبایی سادگی
به والایی اوج افتادگی
رهایم مکن
جز به بند غمت
اسیرم مکن
جز به آزادگی.
"قیصر امین پور"
نیایش
آه این دلهره ها می کشدم
تا لب مرز جنون می کشدم
تا کجا میبرد این سیل مرا
کاش آخر برسد پیش خدا.....
شکرانه
عشق تجلی گاه تمام خوبیهای پروردگار است
پس بیایید
به شکرانه ی این خوبی ها
همه عاشق باشیم.
؛؛وصال خوانساری؛؛
خدایا سپاسگزارم از تو معشوقم
که باز هم چون گذشته به یاریم شتافتی
و دلتنگی برای پدر را از دلم زدودی
و یاد آوری کردی به من
که گرچه پدر نیست
ولی من تنها نیستم
تو هستی با یک دنیا خوبی
تنها از تو میخواهم مرا یاری دهی
در امتحان فردا و فرداها سربلند باشم.
دوستت دارم عزیز دلم
مهربان یار من
اهورای من
می دانم که اندکی صبر کنم
سحر نزدیک است
تو نیز
همتم را بدرقه ی راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
شیدای کوچکت :
"باران"
دلم تنگ است
که آفتاب صداقت را
به میهمانی گلهای باغ می آورد
و گیسوان بلندش را به بادها می داد
و دستهای سپیدش را به آب می بخشید
دلم برای کسی تنگ است
به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
دلم برای کسی تنگ است
دلش برای دلم می سوخت
و مهربانی را نثار من می کرد
دلم برای کسی تنگ است
و در جنوب ترین جنوب
همیشه در همه جا آه با که بتوان گفت
که بود با من و
پیوسته نیز بی من بود
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
کسی .... دگر کافی ست
"حمید مصدق"
من زنده ام و هنوز غزل فکر میکنم
باور کنید! حال و هوایم مساعد است
این شایعات، شیوه ی بعضی جراید است
یک صبح تیتر می شوم:
این شخص... {بگذریم}
یک عصر:
خوانده اید... و تکرار زاید است
من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم
باور نمی کنید، همین شعر، شاهد است
"محمدعلی بهمنی"
دهش
دهش (بخشش )، آنگاه که از ثروت است و از مکنت ، هر چه بسیار ، باز اندک باشد ، که واقعیت
بخشش ، ایثار از خویشتن است.
سخاوت ، زیباست آن زمان که دست نیازی به سویتان گشوده آید ، اما زیباترآن ایثار که نیازمند طلب
نباشد و از افق های تفحص و ادراک برآید .
و گشاده دستان را تجسس نیازمندان چه بسا دلپذیر تر از بخشایش محض.
و کدامین ثروت است که محفوظ بدارید تا ابد؟
آنچه امروز شما راست ، یک روز به دیگری سپرده شود.
پس امروز به دست خویش عطا کنید ، باشد که شهد گوارای سخاوت ، نصیب شما گردد ، نه
مرده ریگی
وارثانتان.
حیات درختان در بخشش میوه است. آنها می بخشند تا زنده بمانند ، زیرا اگر باری ندهند خود را به
تباهی و نابودی کشانده اند.
"جبران خلیل جبران"
