دهش

دهش (بخشش )، آنگاه که از ثروت است و از مکنت ، هر چه بسیار ، باز اندک باشد ، که واقعیت 

 بخشش ، ایثار از خویشتن است.

سخاوت ، زیباست آن زمان که دست نیازی به سویتان گشوده آید ، اما زیباترآن ایثار که نیازمند طلب 

 نباشد و از افق های تفحص و ادراک برآید . 

و گشاده دستان را تجسس نیازمندان چه بسا دلپذیر تر از بخشایش محض. 

و کدامین ثروت است که محفوظ بدارید تا ابد؟
 

آنچه امروز شما راست ، یک روز به دیگری سپرده شود.
 

پس امروز به دست خویش عطا کنید ، باشد که شهد گوارای سخاوت ، نصیب شما گردد ، نه  

 مرده ریگی  

 وارثانتان.

حیات درختان در بخشش میوه است. آنها می بخشند تا زنده بمانند ، زیرا اگر باری ندهند خود را به 

 تباهی و نابودی کشانده اند. 

"جبران خلیل جبران"