حکایت ظریف و بخیل

ظریفی به در ِ خانه ی بخیلی آمد و چشم بر درز در نهاد 

 دید که خواجه طبقی انجیر در پیش دارد و به رغبت تمام می خورد. 

 ظریف، حلقه بر در زد. خواجه طبق انجیر را در زیر دستار پنهان کرد و ظریف آن را  

دید. 

 پس برخاست و در بگشاد ظریف به خانه ی او در آمد و بنشست.  

خواجه گفت: چه کسی و چه هنری داری؟  

گفت: مردی حافظ و قاری ام و قرآن را به ده قرائت می خوانم  

و فی الجمله آوازی و لهجه ای نیز دارم.  

خواجه گفت: برای من از قرآن آیتی چند برخوان. 

ظریف بنیاد کرد که : والزیتون و طور سینین و هذا البلد الامین. 

 خواجه گفت:«والتین» کجا رفت؟ 

 گفت: «در زیر دستار»! 

---

پ ن:ظریف یعنی انسان زیرک و نکته سنج  

در نکوهش بخل 

^{آیه: والتین والزیتون و طور سینین و هذاالبلد الامین.} 

^{«لطائف الطوائف» فخرالدین علی صفی}