سفرنامه ی باران

باران که بیاید همه عاشق هستند

سفرنامه ی باران

باران که بیاید همه عاشق هستند

آب...نان...آواز

کمترین تحریری از یک آرزو این است   


آدمی را آب و نانی باید و آنگاه آوازی  
 

در قناری ها نگه کن، در قفس، تا نیک در یابی  

 
کز چه در آن تنگناشان باز شادی های شیرین است.   

 

کمترین تصویری از یک زندگی: 
 

                                           آب، 
 

                                                نان،  


                                                      آواز،
 

 
ور فزون تر خواهی از آن ،  


                                 گاهگه، 
 

                                         پرواز
 
 
ور فزون تر خواهی از آن شادی آغاز  

 

 
(ور فزون تر ، باز هم خواهی....بگویم،باز؟ 


آنچنان بر ما به نان و آب ، اینجا تنگسالی شد  


 
که کسی در فکر آوازی نخواهد بود 
 

 
وقتی آوازی نباشد،  


 
شوق پروازی نخواهد بود.  

 


                             "محمد رضا شفیعی کدکنی"


نظرات 1 + ارسال نظر
ع.خ 1389/02/04 ساعت 20:03 http://www.jump.blogsky.com

همه میگن چی خوبه ولی نمیگن چه طو میشه بش رسید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد