به من بگو
در این منزل بی نشان
تا کی به اسم آینه از خشت خام
سخن خواهی گفت؟
دیری ست دیوار کج از مسیر ثریا
به ویرانی ویل المکذبین رسیده است
به من بگو،
از کاروان بی واژه چه می بری؟
جز غارت خیالی،
که خبر از غفلت بی فردای تو می دهد.
تو چه می دانی از اندوه ماران و،
از این شب پر ملال
به خدا آتش زیر خاکستر است
این خرمن بی خار و
این کبریت کهنه سال
"سید علی صالحی"
تا آن روز
که به اسم دریا
ما را با برکه می فریبند
می توان گفت:
یه اسم اینه می توان از خشت خام حرف زد
....
شعری بود انشان را به تامل وا میدارد
....