حافظ نامه

 باشد که کلام عروس 

و معنی داماد بماند 

و جشن این ازدواج را 

حافظیان بر پا دارند. 

*** 

ای حافظ قدسی 

تو را لسان الغیب نامیده اند. 

و سخندانان 

ارزش کلامت نشناخته اند. 

تو را لسان الغیب می نامند 

زیرا چون ابلهان درباره ات می اندیشند 

تا شراب آلوده ی خود 

به نام تو سرکشند 

تو اما لسان الغیب نابی 

زیرا تو را در نمی یابند 

زیرا بی آنکه زهد پیشه کنی 

مشمول رحمتی 

و آنان نمی خواهند چنین باور کنند. 

بخشی از "حافظ نامه"ی  "دیوان شرقی-غربی" 

اثر "یوهان ولفگانگ فن گوته"  

اندیشمند و حکیم آلمانی 

که شیفته ی حضرت حافظ بوده 

و ما بایستی عرق شرم بر چهره ی خود ببینیم 

وقتی بفهمیم ایرانی هستیم 

و قدر و ارزش "حضرت حافظ" را آنچنان که در خور شان اوست 

نمی دانیم 

درود بر حافظ و حافظیان 

"باران"